Czarną plamę, czarną plamę mam. Czarno w sercu poczuję się sam.
Plama, plama. Krzyczę och i ach.
Nikt nie słyszy mnie nawet w moich snach.
Dlaczego ludzie są tacy właśnie jak w bajce o Bombiku? Dlaczego oceniają ludzi po tym jak wyglądają a nie po tym jacy są? Nie starają się nas poznać a raczej próbują tylko załamać nas coraz bardziej? Może nie są tacy idealni? tacy perfect? To jest straszne, ocenianie ludzi pod kątem swoich wad i kompleksów. Nie zważając na to, że ranimy tą drugą osobę. A jak byśmy my się czuli na miejscu tej drugiej osoby? Mam ogromną nadzieję, że los się odwróci, że te osoby poznają gorzki smak życia i zobaczą jak to jest.
Nie mogę pozbierać myśli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz