Ludzkość wymyśliła wiele sposobów samobójstwa. Ci, którzy próbują uśmiercić ciało, znieważają Boskie przykazanie na równi z tymi,
którzy próbują uśmiercić swoją duszę,
choć zbrodnia tych ostatnich jest mniej widoczna dla ludzkich oczu.
Ludzie są dziwni. Nie żebym nie była tolerancyjna bo jestem, bardzo. Ale są pewne granice...
Czasami po prostu siedzę i kilka, kilkanaście godzin myślę tylko o szacunku własnego, naszego (!) ciała.
Ja rozumiem tatuaże które robimy (w domyśle) dla podkreślenia urody jak to się to robiło od pradawnych czasów. Albo Gdy tatuaż miał znaczenie dla nas, rozumiem jak robimy to aby o czymś pamiętać, mieć to w głowie. Sama planuję zrobienie tatuażu w niedalekiej przyszłości. Ale nie o nich chciałam pisać.
Chodzi mi o traktowanie ciała. O zasady moralne, o pewne granice i czyny które dla mnie są niezrozumiałe do dziś.
Obrzezanie kobiet. No pomyślcie tylko jaki to musi być ból każdego dnia... a jakie poniżenie. I pomyśleć że w dniu "konsumpcji" małżeństwa mąż nożem... ech. Wiecie co jest najgorsze? Że najczęściej poddawane są temu małe, niczego nieświadome dziewczynki które nie są w stanie podjąć świadomej decyzji, nie są w stanie SAME zadecydować o swoim ciele. No nie mieści mi się to w głowie.
Czy wiecie co to skaryfikacja? To "tatuaż" Afroamerykanów. Tak, to ozdoba.
Czy wyobrażacie sobie że ktoś robi wam pareset nacięć pseudo skalpelem na twarzy, klatce piersiowej czy brzuchu? No nie umiem tego skomentować.
